↓ MALAGA w7dni: krok po kroku

______________________________

CALLE MARQUÉS de LARIOS

Popularna, najbardziej komercyjna z ulic Malagi. Łączy port i nadmorskie nabrzeże z centralnym placem miasta, dawnym rynkiem miejskim, zwanym obecnie: Plaza de la Constitución.

   

Powstała w końcu wieku XIX. Jej budowę sfinansował lokalny przedsiębiorca, markiz Larios, od którego nazwiska wzięła swoją nazwą. Wznoszeniem ciągu kamienic zajął się architekt Eduardo Strachan, wzorce czerpiąc w dalekim Chicago. Elegancką ulicę Larios stroi się od święta: na czas trwania festiwalu filmowego, podczas pokazów mody Malaga Fashion Week, w czasie świąt patronackich, lecz przede wszystkim w okresie Bożego Narodzenia, gdy sowicie dekoruje się ją światełkami, tworząc z roku na rok jak najbardziej spektakularną, w Hiszpanii nie mającą sobie równej, uliczną iluminację. 

____________________________________________

PLAZA de la  CONSTITUCIÓN          

      

Mieszkańcy Malagi zwyczajowo zwą ten obszerny plac w centrum starówki prosto, nieoficjalnie: “la Plaza” (Plac). “Plac” niegdyś pełnił funkcję rynku miejskiego. Przy nim wznosiły się siedziby władz miejskich, sądowniczych i cechów. Tracić zaczął na znaczeniu w wieku XIX, gdy opuścili go rajcy i urzędnicy, dla których poszukiwać zaczęto nowej, wygodniejszej siedziby. Centrum placu zdobi renesansowa fontanna - Fuente de Génova (Fontanna Genueńska), która niedawno, niemal po dwóch stuleciach, wróciła na "Plac", na swe pierwotne, zajmowane od wieku XVII miejsce.

____________________________________________

KATEDRA               

  

Stojąc na niewielkim placyku Plaza del Obispo wysoko trzeba zadzierać głowę oglądając wyniosłą fasadę zachodnią malagijskiej katedry. Wznosić zaczęto ją w początkach wieku XVI. Prace kontynuowano przez ponad 250 lat, przerywając je w roku 1782, nie zrealizowszy w całości projektu. Czekając na dokończenie pozostała m.in. wieża południowa. I za sprawą jej charakterystycznego kikuta mieszkańcy Malagi zwać zaczęli swą katedrę kordialnie “La Manquita” (Jednorączka).  

___________________________________________

>>  info:// katedra & muzeum katedralne •

___________________________________________

TEATR RZYMSKI              

   

Podziwiać go można spacerując ulicą Alcazabilla. Ulokowany u stóp wzgórza zamkowego rzymski teatr trwał ukryty przez stulecia. Spod ziemi wydobyto go na nowo w roku 1951. Powstał w I wieku p.n.e. Do III wieku n.e. cieszyli się nim aktorzy i widzowie. Potem służył jako magazyn gotowego materiału konstrukcyjnego. Elementy pochodzące z rzymskiej budowli szczodrze wykorzystali twórcy, wzniesionego tuż przy nim w wieku XI muzułmańskiego alkazaru.

___________________________________________ 

ALCAZABA

Położony na zboczu wzgórza Gibralfaro warowny, mauretański pałac, zwany Alcazaba, należy do najokazalszych arabskich rezydencji Andaluzji. Jego początki sięgają wieku IX. Zasadniczy okres jego konstrukcji przypada jednak na wiek XI. Głównym inspiratorem rozbudowy malagijskiego pałacu był król Badis, władca muzułmańskiego państewka Grenady, który od roku 1056 rządził również w Maladze. Z ulicy Alcazabilla, przez bramę przy wschodnim krańcu rzymskiego teatru, wchodzi się na obszar kompleksu pałacowego, ujmowanego podwójnym kordonem murów obronnych. Nad pałacem góruje zamek, wybudowany w wieku XIV na szczycie wzgórza Gibralfaro. Oba forteczne kompleksy łączy pnące się zboczem wzgórza pasmo masywnych murów .

____________________________________________

>> info:// Alcazaba zwiedzanie  •  

____________________________________________

PLAZA de la MERCED

        

Pablo Picasso czyni ten plac popularnym. Twórca kubizmu urodził się w jednej z tutejszych, XIX-wiecznych kamienic, mieszczącej obecnie poświęcone mu muzeum (Fundación Picasso. Museo Casa Natal). Naprzeciwko muzeum znajduje się, ustawiona w roku 2008, brązowa rzeźba artysty: siedzącego na ławeczce ze szkicownikiem i ołówkiem w dłoniach. Dzieli ona miejsce na placu z monumentem innej, dziś już niemal zupełnie zapomnianej, osobistości – José Maria de Torrijos. Tego dowódcę rebelii przeciwko absolutyzmowi Ferdynanda VII upamiętnia wyniosły obelisk, wystawiony w centrum placu w roku 1842. W krypcie pod monolitem spoczywają ciała rewolucjonisty i jego 47 towarzyszy, rozstrzelanych w grudniu roku 1831 na jednej z malagijskich plaż.

____________________________________________

>> info:// Fundación Picasso: muzeum w domu rodzinnym Picassa •  

____________________________________________ 

CALLE SAN AUGUSTIN

              

Krótka, brukowana uliczka. Zdeptana przez rzesze przybyszów. Niemal na całej swej długości zastawiona stolikami barów i restauracji, których ciąg przerywają jedynie sklepiki z pamiątkami. Przy ulicy św. Augustyna znajduje się jedno z najbardziej znanych muzeów Malagi – Museo Picasso. Otwarte w roku 2003, mieści się w XVI-wiecznym pałacu książąt Buenavista. Prezentowana tu kolekcja pochodzi w większości ze zbiorów rodziny Picassa. Składa się na nią ponad dwieście prac artysty. 

____________________________________________

>>  info:// Museo Picasso •

____________________________________________

CALLE CÍSTER

 

Bynajmniej nie najszersza ulica starówki, lecz niewątpliwie najbardziej turystyczna. Nie ma zwiedzającego Malagę przybysza, który by nią nie szedł: prowadzi spod katedralnego muzeum prosto ku bramom arabskiego alkazaru. Swoją nazwę zawdzięcza cysterkom z klasztoru św. Anny, który ulokowano na wschodnim krańcu owej ulicy w początkach wieku XVII.

____________________________________________

OD MUZEUM PO RATUSZ: AVENIDA de CERVANTES 

Ratusz miasta i Muzeum Malagi leżą na dwóch krańcach tej samej alei - Avenida de Cervantes. Ulicę tę – biegnącą na skraju parku ulokowanego między starówką a nabrzeżem - wytyczono pod koniec wieku XIX. W początkach wieku XX wznosić zaczęto przy niej reprezentacyjne gmachy. W roku 1919 oddano do użytku neobarokowy ratusz, w roku 1936 neoklasycystyczny budynek banku, w roku 1923 urząd pocztowy w stylu neomudejar, dziś będący siedzibą malagijskiego uniwersytetu. Ciąg XX-wiecznych urzędów poprzedza, przyklejony do starówki, niemal zahaczający o bramy Alcazaby, klasycystyczny gmach dawnej komory celnej z przełomu wieków XVIII i XIX. W nim mieści się nowe Muzeum Malagi. W salach otwartej w roku 2016 placówki prezentuje się lokalną archeologię i sztukę.

____________________________________________

>> info:// Muzeum Malagi • 

____________________________________________

PARKI MIĘDZY MORZEM A ZAMKIEM

Odmienne noszą nazwy, różną mają strukturę, lecz stapiają się w jedną całość. Od nabrzeża po pnące się zboczem wzgórza mury zamku ciągną się, przylegając jeden do drugiego, parki. Najstarszy, największy z nich, cięty na pół reprezentacyjną aleją, znajduje się tuż przy nabrzeżu. Powstał na wydartym morzu obszarze. Jego początki sięgają roku 1897. Zwie się go po prostu – El Parque (Park). Przyklejony do jego północno-wschodniego krańca zieleni się niewielki, geometryczny parczek z widokiem na główną fasadę ratusza, zwany Jardines de Pedro Luis Alonso (Ogrody Pedra Luisa Alonso). Za nim, po zboczu Gibralfaro pnie się tarasowo ukształtowy park, którego nazwa - Jardines de Puerte Oscura (Ogrody Ciemnej Bramy), przypomina o istniejących tu niegdyś murach miejskich. Granicę tego parku stanowi wiodąca na szczyt wzgórza droga z przednimi widokami na leżące w dole miasto.

  

____________________________________________

NABRZEŻE

                     

W planie przybierające kształt litery “V” wielkomiejskie nabrzeże Malagii jest na wskroś nowoczesne. Dzieli się je na dwie części, które zwie się prosto i zwyczajnie: “Muelle Uno” [młeje uno] i “Muelle Dos”, czyli “Nabrzeże Jeden”, “Nabrzeże Dwa”. W obu części ulokowały się liczne bary i restauracje z widokiem na morze. Charakterystycznym elementem pierwszej z części, kończącej się przy XIX-wiecznej latarni morskiej, jest kolorowy, sześciennny, szklany budynek filii paryskiego Centrum Pompidou. Część drugą – ozdobioną długą pergolą, obok której posadowiły się m.in. biura licznie przybijających do portu w Maladze wycieczkowców – wyróżnia park, obsadzony rzędami palm.

____________________________________________

>> info://wizyta w Centrum Pompidou •

____________________________________________

LA FAROLA 

Stoi w miejscu, gdzie kończy się nabrzeże i zaczyna plaża. “La Farola” - tak popularnie zwie się latarnię morską, wzniesioną w roku 1817 przy wejściu do portu. Zabytkową latarnię uznaje się za jeden z symboli Malagi.

____________________________________________

PLAŻE: LA MALAGUETA                 

   

Wystarczy kilka, może kilkanaście, kroków, by z Muelle Uno dostać się na plażę. Tę plażę, leżącą niemal u stóp starego miasta, zwie się La Malagueta. Długa jest na kilometr. Piaszczysta. Ozdobiona oazami palm. Wzdłuż niej ciągnie się wygodny deptak. Tuż przy nim, tuż na skraju plaży, ulokowało się parę restauracji, serwujących tradycyjnie pieczone sardynki, zwane “espetos”. Zatem - ze względu na wszystkie, wyżej wymienione zalety, cieszy się La Malagueta mianem najpopularniejszej z plaż Malagi.

____________________________________________